บทที่ ๑
กาษรี สุนทรสร้าง สมญา
ขาลนักษัตรจัตวา ศกตั้ง
ศักราชพันทวิสตา เศษสี่ ปีแฮ
สิ้นทรัพย์ห้าชั่งทั้ง รูปไท้ปฏิมาฯ
ถอดความ
(ศาลเจ้าแห่งนี้) ข้าพเจ้าผู้มีนามว่า ภาษีสุนทร สร้างขึ้นไว้เมื่อปีขาล จัตวาศก จุลศักราช ๑๒๐๔ (พ.ศ. ๒๓๘๕) รวมทั้งเทวรูปด้วย สิ้นเงินไปจำนวน ห้าชั่ง (๔๐๐ บาท)
บทที่ ๒
รูปไทนเรศท้าว ทาทอง
พระราชโมลีจำลอง จำหลักอ้าง
เฉกโฉมอิศรผยอง เผยอยาตร มาแฮ
กุมขรรคาวุธมล้าง เหล่าปล้นศาสนาฯ
ถอดความ
เทวรูปปิดทององค์นี้ เป็นฝีมือพระราชโมลีจำหลัก ดูประดุจพระอิศวรเป็นเจ้า เสด็จมาประทับจริงฯ พระหัตถ์ทรวงุธคือพระขรรค์ สำหรับปราบปราม เหล่าทรชนที่จะมาทำอันตราย ต่อพระศาสนา
บทที่ ๓
อาราธน์อารักษ์ท้าว เชิญเนา
ในตำหนักพนัสเขา ตกนี้
จงยศพ่อพันเหา หาเปรียบ ได้ฤา
ฝากกิจตูก่อกี้ กอปรไว้อย่าสูญฯ
ถอดความ
ขออันเชิญเทพยาดาอารักษ์ จงมาสถิตในศาลกลางป่า อันมีนามว่าเขาตกแห่งนี้ ขอเทพยาดาท่านนั้น จงมีอิสสริยยศอันยิ่งใหญ่อย่าให้มีผู้ใดเทียบเทียมได้ ข้าพเจ้าขอฝากศาลที่สร้างขึ้นไว้ ณ บัดนี้ จงให้อยู่ยั่งยืนไป อย่าได้เป็นอันตรายสูญหายไปเลย
บทที่ ๔
ดักด่านดูมนุษย์ขึ้น ลงพลี
ใครคำนับคำนัลมี สุขแท้
ใครอาจอาจผลยชี พิตนาศ
ยศท่านศักดิ์สิทธิ์และ เลิศไท้เทพาฯ
ถอดความ
เทพยดาอันสิงสถิต ณ ศาลนี้ จะคอยตรวจดูผู้คน ซึ่งจะผ่านขึ้น-ลง เพื่อไปสักการะพระพุทธบาท ใครเคารพกราบไหว้ ผู้นั้นก็จะมีความสุขสำราญดี ใครลบหลู่ดูหมิ่น ก็อาจจะผลาญชีวิตให้วอดวายได้ อานุภาพของเทพยาดาอารักษ์แห่งนี้ ศักดิ์สิทธิ์นัก ยิ่งใหญ่กว่าเทพยดาทั้งหลาย
บทที่ ๕
ขอยศนเรศไท้ ถาวร
จวบจนสุริยจันทรจร จากดิ้น
ไตรภพเปื่อยเป็นบร สูญโลก
ยศพระยศข้าสิ้น สุดพร้อมมรรคผลฯ
ถอดความ
ขออานุภาพแห่งเทพยาดาอารักษ์นี้ จงอยู่ยั้งยืน ตราบจนดวงตะวันจันทรา ลาลับดับสิ้นไป จากโลก แลแม้สามโลก จะเปื่อยพัง แปรสภาพเป็นอื่น จนสิ้นสูญไปก็ดี นั่นแหละอานุภาพแห่งเทพยดานี้ จึงค่อยสิ้นไป ส่วนตัวข้าพเจ้านั้น ขอให้ได้บรรลุมรรคผลนิพพานพร้อมกันไปด้วยเถิด
บทที่ ๖
ข้าสร้างกุศลค้ำ ศาสนา
เชิญเทพยศักดามา ช่วยบ้าง
แล้วเราอย่าโรคา พรรคพวก ข้าแฮ
บุญแบ่งเชิญชี้อ้าง แผ่ท้าวทุกสถานฯ
ถอดความ
ข้าพเจ้าสร้างกุศลในครั้งนี้ เป็นการบำรุงพระศาสนา ให้ยั้งยืน ขออันเชิญเทพยดาผู้ทรงฤทธานุภาพศักดิ์สิทธิ์ มาช่วยให้สำเร็จลุล่วงไปด้วย ขอให้ข้าพเจ้าพร้อมทั้งญาติมิตรปลอดพ้นโรคาพาธ ข้าพเจ้าขอแบ่งส่วนบุญครั้งนี้ให้แก่เทพยดาอารักษ์ อันสถิตอยู่ในทุกสถานนั้นด้วย
บทที่ ๗
ขอชื่อข้าชั่วฟ้า ฝนฉาว
ขอยศอยู่ชั่วดาว ดับไหม้
สมบัติตวบพรหมหาว เหินสั่ง
ขอสุขจนจวบได้ ฉัตรแก้วสัพพัญญูฯ
ถอดความ
ขอชื่อเสียงของข้าพเจ้าจงเป็นที่เลื่องลือ และคงอยู่ชั่วฟ้าดิน ขอเกียรติยศของข้าพเจ้า จงดำรงอยู่จนกว่าเดือนดาวจะแตกดับไป ขอสมบัติทังปวงของข้าพเจ้าจงล้นเหลือไปตลอดจนถึงพรหมโลก ก็ยังไม่หมด ขอให้ข้าพเจ้ามีความสุขทุกประการ จวบจนได้บรรลุ มรรค ผล นิพพาน ขององค์สมเด็จพระศรีสรรเพชญนั้น เทอญฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น